Männliches Allzumännliches*
Zorunlu tek eşliliğin ona çizdiği kesin sınırı aşmayan ama o duvarın hemen dibinde dışarıya doğru dönük tavırları kıpraşıp duruyor. Ne zaman güzel bir kadın görse, o asla aşamayacağı duvardan dışarıya azcık elini uzatıyor ve zorunlu sadakatinin bir sağlaması olarak o kadınlarla şakalaşıyor. Doğrudan bir davet, açıktan bir çapkınlık değil bu; olması gerekenden azıcık fazla bir samimiyet, normalden taşan ama asla sınırdan fazla uzaklaşmayan birazcık fazla bir dokunuş, normalden bir saniye fazla bir bakış, o bakışların fonunda anlık bir parlamayla beliriveren ve hemencecik üzeri samimiyet örtüsüyle örtülen cinsel arzu…
Asla geri dönüşümsüz olmayan, hepsi belirli bir güvenlik aralığına yerleşmiş, tamamı “sıcakkanlı adam” sıfatının içinde kendine yer bulabilecek şekilde yontulmuş onlarca davranış ellerinden, yüzünden ve sesinden fışkırıyor. Elleri, sesi ve yüzü her şeyden önce güvenliği düşünülmüş bir çapkınlık kozası örüyor.
Böylesi evcil bir çapkınlık, böylesi bir masum cilveleşme, devamına ermeyen iç geçirmeler, eyleme dökülmemiş cinsel arzunun kırıntılarını yüklenen sözcükler, eyleme dökülmemiş libido deneyimleri; hiçbir sosyal konumu, yerleştiği hiyerarşiyi bozmadan gerçekleşiyor. Gövdesi yasak duvarı geçmediği sürece duvarın üzerinden elini uzatmasında, hülyalı bakışlarla duvarın dışında olduğunu hayâl etmesinde kendince bir sakınca yok. Hesabı verilemeyecek, başka türlü açıklanamayacak bir davranış göstermiyor. Güzel bir kadına karşı yapılan bu cilve eylemlerinin hepsi için içindeki gerçekte olana paralel bir masum açıklama var. Güzel sekreterin omzuna dokunuşunu, onun teninden haz alma isteği
olarak değil “Çok samimi adam,” olarak açıklayabildiği sürece hiçbir sorun yok.
İnsanca, pek insanca…
Erkekçe, pek erkekçe…
VAR OLMA NOTLARI 2. Baskı
Taylan Kara