Bir iştah sınırlı bir zamanda ortaya çıktığında doğaldır; belli bir süreyi kapsar ve doyurulduğunda geçer. Normal bir insanın yaşamında çeşitli açlıklar geçici olarak yaşanır ve bunlar kesintilidir. Karnı aç birisi için açlık, yemek yiyince sona eren geçici bir durumdur.
Aç insanlar bir lokantaya gidip karınlarını doyururlar. Oysa o lokantada çalışan bir garsonun gün boyu gördüğü şey, binlerce insanda yaşanan, tek tek kişilerde kesintili olsa da insandan insana atlayan sürekli bir açlık durumudur. Sürekli bir açlığı izlemek rahatsızlık vericidir. Bir garson binlerce insanın açlık hâlini görür; binlerce değişik insandaki ortak nokta, değişmez bir açlıktır.
Bir geneleve cinsel yönden aç binlerce erkek gider. Müşterilerin cinsel açlığı tek tek doysa da çalışan kadının gördüğü, kesintisiz bir şehvettir.
Bir tatil oteline bütün yıl boyunca eğlenmek için tatili beklemiş yüzlerce insan, eğlenmeye aç hâlde gelir. Oradaki bir çalışanın gördüğü ise sürekli eğlencedir.
Açlığın, şehvetin ya da eğlence arayışının sürekliliği insani değildir. Bir ihtiyacı değişik insanlarda da olsa sürekli olarak görmek dehşet vericidir.
Bir insani durum ya da duygu, tek bir insanda gayet makul dururken yinelendiğinde ve durum sadece o duygudan oluştuğunda insaniyetini yitirir. Genelevler, restoranlar, hastaneler…
VAR OLMA NOTLARI
Taylan Kara
